Mateusz mówi nam, że Jezus przemawiał w podobieństwach: „To wszystko mówił Jezus do ludu w podobieństwach, . . . Aby się wypełniło, co powiedziano przez proroka, gdy mówił: Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata” (Mat. 13:34-35).
Cała 5 Księga Mojżeszowa składa się z serii przekazów pożegnalnych przez Mojżesza, skierowanych do tych, którzy przeżyli czterdzieści lat błądzenia po pustyni i mieli posiąść ziemię obiecaną. Przypomina nowemu pokoleniu o wartości posłuszeństwa.
„Wy znacie historię swoich ojców. To byli ludzie powołani, wybrani i namaszczeni przez Boga, ale utracili wizję. Pan ich kochał tak bardzo, że nosił ich na ramionach i przeprowadzał raz za razem. Ale wiele razy szemrali przeciwko niemu, zasmucając Go.”
Bardzo lubię słowa starej pieśni, którą kiedyś śpiewaliśmy, „Przyjacielem naszym Jezus, jak wspaniałym, wiernym On, z Ojcem swoim nas pojednał i z szatańskich wyrwał szpon” (Joseph M. Scriven). Człowiek, który ma przyjaciół sam musi być przyjacielski, ale jest taki przyjaciel, który jest bliższy niż brat” (Przyp. Sal. 18:24).
„Elizeusz modlił się tymi słowy: Panie, otwórz jego oczy, aby przejrzał” (2 Król 6:17). Innymi słowy, „Boże, czy zechcesz przywrócić wizję twojemu ludowi, by zrozumieli jeszcze raz, że to nie przez siłę, ani moc, ale przez Twojego Ducha?”
Apostoł Jan otrzymał objawienie chwały wywyższonego Chrystusa: „Potem widziałem, a oto drzwi były otwarte w niebie, i głos poprzedni, który słyszałem, . . . rzekł: Wstąp tutaj, a pokażę ci, co się ma stać potem. I zaraz popadłem w zachwycenie. A oto tron stał w niebie, na tronie zaś siedział ktoś” (Obj. 4:1-2).
Paweł mówi, „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios” (Ef 1:3). Paweł tak naprawdę mówi nam, „Wszyscy, którzy naśladują Jezusa, są ubłogosławieni duchowymi błogosławieństwami z nieba, gdzie jest Chrystus.” To niesamowite błogosławieństwo.
Noe żył w pokoleniu, które wyrwało się spod kontroli. Przemoc i morderstwa były częste i nieopisana bezbożność rozlewała się bez ograniczeń.
„A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi. . żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi . . I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem” (1 Mojż. 6:5-7).
Żyjemy w czasie największego objawienia ewangelii w historii. Mamy więcej kaznodziejów, książek, więcej nasycenia mediami, niż kiedykolwiek w historii. Ale nigdy dotąd nie było więcej zmartwień, ucisków i zamieszania wśród ludu Bożego. Dzisiaj pastorzy układają swoje kazania tak, by podnosić ludzi i pomagać im poradzić sobie z desperacją. Głoszą o Bożej miłości i cierpliwości, przypominając nam, że On rozumie nasze czasy zniechęcenia. Mówi się nam, „Trzymaj się, bądź odważny. Nawet Jezus czuł się opuszczony przez Ojca.”
„Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód” (1 Mojż. 1:1-2).
Strach objawia się na wiele sposobów – strach przed odrzuceniem, opozycja, cierpienie i niepowodzenie, to tylko kilka z nich. To, że jestem pastorem nie znaczy, że jestem inny niż inni ludzie. Mam takie samo pragnienie, żeby być lubiany, żeby pasować do wszystkich. Nie jestem uodporniony na pokusę strachu.