„Ale powstań i stań na nogach swoich, albowiem po to ci się ukazałem, aby cię ustanowić sługą i świadkiem tych rzeczy, w których mnie widziałeś, jak również tych, w których ci się pokażę” (Dz.Ap. 26:16).

„Paweł, powołany z woli Bożej na apostoła Chrystusa Jezusa,...  zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Chrystusie Jezusie, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1 Kor 1:1-2).

Wielu chrześcijan ma tylko mgliste zrozumienie kim jest Duch Święty. Może słyszeli o Nim, ale mają problem ze zrozumieniem jego roli. Chociaż jest często ignorowany i być może lekceważony przez wielu wierzących, jest On tak samo boski jak Ojciec i Syn (Dz. Ap. 5:3-4). Zwróć uwagę na te fakty:

Prorok Jeremiasz był człowiekiem, który nastawił swoje serce na szukanie Pana i doszło go Słowo od Boga. Ciągle na nowo czytamy o proroku, „Słowo Pana doszło do Jeremiasza.”

Otrzymanie mocy w imieniu Chrystusa nie jest jakąś skomplikowaną, ukrytą prawdą teologiczną. Biblioteki są pełne książek napisanych wyłącznie na temat imienia Jezusa, które autorzy pisali, żeby pomóc wierzącym zrozumieć głębokie implikacje ukryte w imieniu Chrystusa. Ale większość treści tych książek jest tak „głęboka”że przelatuje ponad głowami czytelników.

Może miałeś taką sytuację, że modliłeś się o coś, ale wydawało się, że nie masz odpowiedzi. Może powiesz, „modliłem się z wiarą, wierząc Bogu, ale On mnie nie wysłuchał. Czekałem i czekałem, ale On wcale nie odpowiedział. Jak mogę poddać moje życie Bogu jeżeli On nie odpowiada na moje modlitwy?”

Może nie gniewasz się na Boga, ale pewnie straciłeś zaufanie, które zatrzymuje cię przed oddaniem Jemu twojego całego serca. Dlatego przestałeś się modlić i już się nie cieszysz więcej pełnią Jego błogosławieństwa

Kiedy czytam o dokonaniach mężów Starego Testamentu, moje serce płonie. Ci słudzy byli tak oddani sprawie Bożego imienia, czynili wielkie rzeczy, które wprowadzają w zakłopotanie umysły większości chrześcijan dzisiaj.

Jednym z takich świętych był Ezdrasz, mąż Boży, który obudził cały swój naród dla Boga. Pismo mówi, że Bóg położył swoją rękę na Ezdraszu i Ezdrasz złożył świadectwo: „nabrałem więc otuchy, gdyż ręka Pana, mojego Boga była nade mną” (Ezdrasza 7:28). Bóg wyciągnął swoją rękę, otulił Ezdrasza i przemienił go w innego człowieka.

„Nie ciągnijcie nierównego jarzma z niewiernymi. Bo jaką społeczność ma sprawiedliwość z nieprawością? Albo jaką społeczność ma światłość z ciemnością?” (2 Kor. 6:14).

Możesz się zastanawiać dlaczego czujesz się tak przytępiony w swoim duchu. Albo dlaczego nie masz mocy, aby świadczyć tak jakbyś chciał. Albo dlaczego twoje modlitwy wydają się takie słabe. Możliwe, że w tobie jest za dużo z tego świata, pozostałość ciała i cielesności.

W Księdze Izajasza czytamy: „Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości.  Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają” (Izajasz 40:29-30). Inaczej mówiąc, w życiu każdego z nas przychodzi taki okres, kiedy czujemy, że nie damy rady dalej iść. Wydaje nam się, że się rozbijemy i spalimy, mówiąc duchowo. W podobny sposób, wszyscy przeżywamy okresy, kiedy do naszych serc wchodzi chłód – może z powodu monotonii życia codziennego.

Kiedy Jezus przeżywał swoje ostatnie godziny z uczniami, powiedział do nich, „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam” (Jan 16:23). Potem powiedział dalej, „Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim; proście, a weźmiecie, aby radość wasza była zupełna” (16:24).

Co za niesamowite stwierdzenie! To działo się, kiedy Chrystus ostrzegał swoich naśladowców, że odejdzie i przez pewien czas nie będzie z nimi. Ale w tym samym zdaniu zapewnił ich, że mają dostęp do wszelkich błogosławieństw nieba. Mają tylko poprosić w jego imieniu.

„Nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas buntu, w dniu kuszenia na pustyni, gdzie kusili mnie ojcowie wasi i wystawiali na próbę, chociaż oglądali dzieła moje przez czterdzieści lat. Dlatego miałem wstręt do tego pokolenia i powiedziałem: Zawsze ich zwodzi serce; nie poznali też oni dróg moich, tak iż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do odpocznienia mego” (Hbr 3:8-11).