Isaya 16:6 inaelezea kwa wazi wazi kile kinachotokea kwa taifa la kiburi ambalo linaanguka chini ya hukumu ya Mungu: "Tumesikia habari za kiburi cha Moabu ... ya majivuno yake na kiburi chake na ghadhabu yake; lakini uongo wake hautanendelea kuwa hivo." Katika Maandiko yote, taifa la Moabu linatumika kama ishara inayowakilisha watu wote wanaojiamini ambao hugeukia nyuma kutoka kwa Mungu na kuanguka chini ya hukumu yake.

Yesu anakaa mkono wa kulia wa Mungu na "Yeye huishi kila wakati ili kumwomba Mungu na kumsihi" (Waebrania 7:25). Isaya 56:7 inasema, "Kuna furaha kwake katika nyumba ya sala."

Napenda kukuuliza baadhi ya maswali ya kibinafsi:

Katika Agano la Kale tunasoma hadithi ya mke wa Yakobo, Rachel, na tamaa yake kubwa ya kuwa na mtoto. Hakuweza tena kuzingatia mawazo ya kuishi bila kujua furaha ya kujifungua, bila kupata yote yaliyotengwa kwa ajili yake kama mwanamke katika utamaduni wa Kiyahudi. Maumivu ya Rakeli yalikuwa yasiyo ya kusumbuliwa na akamwambia Yakobo, "Nipe watoto, kama sivyo mimi nife" (Mwanzo 30:1).

Kuingia katika mapumziko ya Mungu, tunapaswa kukataa juhudi zetu wenyewe. Imani peke yake inatukubali kwenye mapumziko haya kamilifu: "Maana sisi tulioamini tunaingia katika raha ile" (Waebrania 4:3). Weka tu, sisi ni kuweka mioyo yetu kwa kuamini kwamba Mungu ni mwaminifu kutuokoa katika kila hali, bila kujali mambo anavyoonekana.

Kulingana na Yesu, kwa macho ya Mungu Kristo na Kanisa lake ni moja. Paulo anaonyesha hili kwa mfano wa mwili wa mwanadamu. Anasema Kristo ndiye kichwa na sisi ni mwili wake - mfupa wa mfupa wake, nyama ya mwili wake. "[Mungu] akavitia vitu vyote chini ya miguu yake, akamweka awe kichwa juu ya vitu vyote kwa ajili ya kanisa, amabalo ndilo mwili wake, ukamilifu wake anayekamilika kwa vyote katika vyote" (Waefeso 1:22-23). "Kwa maana sisi ni viungo vya mwili wake, wa mwili wake na mifupa Yake" (Waefeso 5:30).

Moja ya majanga makubwa ya Kanisa katika kizazi hiki, na mojawapo ya maumivu makubwa kwa Mungu, ni kwamba Wakristo wengi hawana furaha ya kweli. Wanaweka mbele vizuri - kuimba, kupiga makofi, kusisimua na kusifu. Lakini kuzingatia tu chini ya uso ni upweke na huzuni kubwa.

Kama nabii wa zamani Eliya alifikiri siku yake ya mwisho duniani, akamwomba mtumishi wake, Elisha, na kwenda pamoja naye wakati alipotembelea miji ya Betheli na Yeriko. Katika "safari ya kufundisha" hii, walifika kwenye bonde la Mto Yordani ambako Eliya aliondoa vazi lake - vazi la kuaeneya, nguo pana au kanzu - na akampiga maji pamoja nayo. Kwa kawaida, maji yalitoka na wanaume wawili walivuka juu ya ardhi kavu (tazama 2 Wafalme 2:8).

"Nami nikatafuta mtu miongoni mwao, atakayelitengeneza boma, na kusimama mbele zangu maharli palipobomoka, kwa ajili ya nchi" (Ezekieli 22:30).

Mungu anasema anaangalia mtu ambaye ni tayari "kusimama katika pengo," mahali pana, utupu na kitu ambacho hakipo. Uinjilisti, ibada, kufundisha, kuhubiri, kazi njema, shule ya Jumapili, na huduma ya vijana hufunikwa vizuri, lakini "pengo" la kanisa lako linaweza kuwa sala.

Wakati Shetani aliposhuka katika bustani ya Edeni, alikuja na chuki kuhusu Mungu ambayo ilitokea kila wakati, na alijaribu kuharibu kile kilicho karibu zaidi na moyo wa Bwana: wanadamu. Shetani akamalizika kupanda mbegu ndani ya jamii ambayo inaweza kumletea mtu uharibifu wake - wazo kwamba tunaweza kuwa kama Mungu ndani yetu.

Yesu alipokuwa akienda kuelekea Galilaya, alifika kwenye Kisima cha ya Yakobo huko Samaria ambako alisimama kupumzika kutoka safari yake. Wakati wanafunzi wake walipokwenda kununua chakula, mwanamke Msamaria alikuja kisimani kuteka maji na Yesu aliomba ombi lake: "Nipe ninywe" (Yohana 4:7).