Elke jaar gedurende die besige vakansie herinner Christene hulleself aan die ware betekenis van Kersfees: die koms van Jesus! Ons harte word gevul met dankbaarheid dat God die Vader ‘n Verlosser gestuur het om ons te verlos. Ons geniet baie seëninge: kleurvolle geskenke rondom die boom in ons sitkamer; sing kersliedere en gesange; dank God vir sy goedheid. Sommige van ons geniet dit selfs om “’n Charlie Brown Kersfees” te kyk met Linus wat uit Lukas 2 aanhaal aan die einde.
Keer op keer beeld die Evangelies Jesus uit as ‘n mens van ‘n innige en onwankelbare deernis. Na die dood van Johannes die Doper, het Jesus Hom afgesonder op ‘n boot om treur oor die verlies. Hy het geweet Johannes was in die hemel, maar Hy was hartseer vir diegene wat hy agtergelaat het.
Eeue voor Jesus gebore is, het die profeet Jesaja geprofeteer dat God ‘n verlosser na die mensdom sou stuur om die mensdom te bevry, en Jesus het self een Sabbat in ‘n Joodse sinagoge gestaan en die wêreld herinner aan hierdie profesie toe Hy gelees het:
Veronderstel een van jou kinders was beseer en het om hulp geskreeu. As sy ouer, sou jy hom dadelik te hulp storm, of sou jy stop om sy kwaliteit van vertroue in jou te analiseer? Jy sou natuurlik tot sy hulp gekom het sonder aarseling, gemotiveer deur liefde en besorgdheid.
Watter soort aardse vader sou ‘n bloeiende en beseerde kind los bloot omdat die kind nie ‘n bietjie geloof in Hom geuiter het nie? En dieselfde kan gesê word van ons hemelse Vader. Hy sal nooit sy kinders alleen laat ly of sy ore vir hulle toestop net omdat hulle geloof in Hom moontlik swak is nie.
Die profeet Elia het so moedeloos geword oor die sedelike verval wat sy volk beleef het, dat hy gevlug het vir die dreigemente van Isébel, die goddelose vrou van Koning Agab, en in ‘n grot gaan wegkruip het.
“Elia, waarom kruip jy weg?” het God vir hom gevra.
“Omdat U volk u woorde verlaat het, is u altare afgebreek, word u bedienaars vervolg en almal jaag plesier na. Ek is die enigste een wat oor is – en nou is hulle agter my ook aan” (sien 1 Konings 19:10).
In sy donkerste uur, het Jeremia ‘n heerlike waarheid ontdek wat nuwe hoop en gerustheid in sy gedagtes gebring het. Trouens, hy het reeds hierdie waarheid geken, maar dit het nie sy siel aangeraak totdat hy op moedverloor se vlakte beland het nie. Hy het ontdek dat toe hy op sy laagste punt was – was God daar! “Onder” beteken nie om in ‘n diep afgrond neer te daal nie, dit beteken om dieper in God in te gaan. So, God word in der waarheid nie in een of ander ongestoorde hemel “daarbo”ontdek nie, maar in die skadu’s van droefheid en wanhoop.
Ons almal sou graag wou wandel in algehele vryheid van dinge wat ons eens gekwel het. Dit kan ‘n sekere sonde of een of ander emosionele bagasie wees. Selfs ‘n ernstige verraad of ‘n reeks teleurstellings kan ‘n muur bou en jou bring by ‘n plek van gevangenskap wat jou verlam in jou wandel met God.
Hoe kan jy vrykom en vry bly van gevangenskap? Is daar ‘n manier om ‘n heerlike, volgehoue, magtige oorwinning in Jesus Christus te vind?
Dikwels, wanneer God se kinders lyk of hulle in een van die moeilikste posisies moontlik is, doen Hy die onmoontlike! Tydens sulke tye, moet ons die bewuste keuse maak om Hom te glo en dit wat uit ons monde kom, moet wees wat God gespreek het – ons kan nie stilbly nie. Ek glo ons leef in net so ‘n oomblik.
In Psalm 115, skilder die psalmis ‘n droewige prentjie en sê, “Die dode en almal wat na die stilte neerdaal, sal die HERE nie loof nie” (Psalm 115:17). In die Hebreeus beteken “almal wat na die stilte neerdaal,” diegene wat nie kan praat nie.
“En ek hoop in die Here Jesus om Timótheüs gou na julle te stuur, sodat ek ook welgemoed kan wees as ek julle omstandighede te wete gekom het” (Filippense 2:19).
Hier het Paulus in die tronk gesit in Rome, sonder om aan sy eie gemak of sy eie moeilike situasie te dink. Hy was slegs begaan oor die geestelike en fisiese toestand van sy mense en het vir hulle gesê, “Ek sal slegs berusting kry as ek weet dat dit goed met julle gaan – in gees en liggaam. Daarom stuur ek Timótheüs om namens my uit te vind hoe dit met julle gaan.”
As jou hart gemotiveer word deur die goedkeuring van ander en dit die manier waarop jy lewe beïnvloed, is jou lojaliteite verdeeld. Jy sal altyd streef om iemand anders as Jesus te behaag.
‘n Paar jaar nadat die apostel Paulus bekeer is, het hy na die kerk in Jerusalem gegaan om te probeer om daar by die dissipels aan te sluit. “Maar almal was vir hom bang, omdat hulle nie geglo het dat hy ‘n dissipel was nie” (Handelinge 9:26).