Die hele wêreld sidder op die oomblik oor die uitbreek van terreur en rampe wat regoor die aarde plaasvind. Elke dag word ons wakker om van nog ‘n ramp te verneem. Sommige waarnemers sê dat ons die begin van die Derde Wêreldoorlog aanskou.

Sou dit jou skok om te weet dat Jesus die gevoel ervaar het dat Hy min vermag het?

In Jesaja 49:4 lees ons die volgende woorde: “Tevergeefs het Ek My vermoei, my krag vir niks en vrugteloos verteer....” Let daarop dat dit nie die woorde was van Jesaja, wat op ‘n volwasse ouderdom deur God geroep is, nie. Nee, dit is Christus se eie woorde, gespreek deur Iemand “geroep van die moederskoot af, van my geboorte af ... die HERE wat My van die moederskoot af geformeer het om sy Kneg te wees, om Jakob na Hom terug te bring en dat Israel by Hom versamel mag word” (49:1,5).

Lukas 15:3-7 praat van die herder wat sy kudde van 99 skape agterlaat om na een verlore skaap te soek, en ons fokus gewoonlik op die verlore skaap, maar wat van die ander wat agtergebly het?

In die dae toe die Filistyne bymekaargekom het om teen Israel te veg met 30 000 strydwaens, 6 000 perderuiters en soveel mense soos die sand op die strand, het koning Saul en die manne van Israel besef dat hulle in gevaar was en het hulle in grotte en gate begin wegkruip. Die Skrif sê dat ander Saul bewend na Gilgal gevolg het. Tog was daar iemand wat nie onder die banges gevind is nie.

Ons het uit Jesaja 49 geleer dat die Here jou stryd ken. Hy het dit voor jou gestry. En dit is geen sonde om gedagtes te hê dat jou arbeid tevergeefs was, of om terneergedruk te wees met ‘n gevoel van mislukking oor verpletterde verwagtinge nie. Jesus het dit self ervaar en was sonder sonde.

Die Here het eendag aan Abraham verskyn en hom ‘n fenomenale opdrag gegee: “Gaan jy uit jou land en uit jou familie en uit jou vader se huis, na die land wat Ek jou sal wys” (Génesis 12:1).

Hoe het Abraham op hierdie fenomenale woord van die Here gereageer? “Deur die geloof het Abraham, toe hy geroep is, gehoorsaam weggetrek na die plek wat hy as ‘n erfenis sou ontvang; en hy het weggetrek sonder om te weet waar hy sou kom” (Hebreërs 11:8).

Jesus roep ons tot ‘n manier van leef sonder kommer oor die dag van môre en waar ons ons toekoms geheel en al in sy hande plaas: “Daarom moet julle jul nie kwel en sê: Wat sal ons eet, of wat sal ons drink, of wat sal ons aantrek nie? Want na al hierdie dinge soek die heidene; want julle hemelse Vader weet dat julle al hierdie dinge nodig het. Maar soek eers die koninkryk van God en sy geregtigheid, en al hierdie dinge sal vir julle bygevoeg word. Kwel julle dus nie oor môre nie, want môre sal hom oor sy eie dinge kwel. Elke dag het genoeg aan sy eie kwaad” (Matthéüs 6: 31-34).

Op my reise deur die wêreld het ek gesien hoe ‘n “geestelike tsoenami” van goddeloosheid ronddryf. Hele denominasies is vasgevang in die golwe van hierdie tsoenami wat in hul nasleep die ruïnes van apatie agterlaat. Die Bybel waarsku duidelik dat dit moontlik is dat toegewyde gelowiges van Christus af wegdryf.

Een keer het ‘n predikantvriend van my na Wyoming gereis om saam met twee van sy vriende op sneeumobiele te gaan ry. Hulle het op ‘n afgeleë plek gaan ry en het dit baie geniet totdat hulle begin besef het dat al hulle bakens buite sig was. Hulle het geen GPS-sein en geen kompas gehad nie.

Dit was nou nie die soort verdwaaldheid waar jy net aanhou dwaal totdat jy een of twee uur later ‘n pad vind nie. Dit was die soort verdwaaldheid waar jy oornag saam opkrul by ‘n sneeumobiel sonder brandstof. Dit was ‘n hulle-stuur-helikopters-om-jou-te-red soort van verdwaal.

Dank God dat die Heilige Gees se vuur lig voortbring – iets wat ons broodnodig het in ‘n wêreld vol moeilike besluite en verborge gevare. Die Gees verlig ons lewens en ons keuses sodat ons die pad vorentoe kan sien en weet wat ons moet vermy. Dikwels soek ons egter ​​nie die Heilige Gees se leiding wanneer ons lewensbelangrike besluite neem nie.