Afrikaans Devotionals

Jesus het gesê, “Ek sal julle nie as wese agterlaat nie; Ek kom weer na julle toe” (Johannes 14:18). Christus het sy uitverkorenes vir ‘n laaste oomblik by die nagmaal vergader net voordat Hy gekruisig was. Hoe hartseer en bedroef was hierdie manne nie. Hulle enigste troos op die aarde is van hulle weggeneem.

Jesus was hulle leidsman, leermeester, vreugde, vrede en hoop, en nou het Hy hulle fisies verlaat. Hulle het hulle hele wêreld rondom hom gebou en Hy sou nie meer by hulle wees nie.

Daar was tienduisend of meer redes vir mense om Jesus lief te hê en nie een rede om Hom te haat nie. Die vier evangelies beeld Hom uit as vriendelik, geduldig, lankmoedig, vol teerheid, vergewensgesind en nie bereid dat een mens verlore gaan nie. Hy word ‘n herder, ‘n meester, ‘n broer, ‘n lig in die duisternis, ‘n geneesheer, ‘n middelaar, ‘n versoener genoem. Jesus het hoegenaamd geen aanleiding daartoe gegee om deur iemand gehaat te word nie.

Paulus verwys dikwels na homself as “die gevangene van Christus Jesus” (Efésiërs 3:1). Paulus het ook geskryf: “Skaam jou dan nie oor die getuienis van onse Here of my, sy gevangene nie” (2 Timoteus 1:8). Tot op sy oudag, was Paulus verheug dat hy deur die Here aangekeer is en gevange geneem is om sy wil te doen (sien Filémon 9). Paulus kon jou die presiese uur sê toe die Here hom gevange geneem het. Hy was op pad na Damaskus met amptelike briewe van die hoëpriester wat hom gemagtig het om Christene in hegtenis te neem en terug te bring na Jerusalem.

Die profeet Jesaja sê dat godvresende mense groot dinge droom, nie net vir hulleself nie, maar ook vir behoeftiges. Hy praat van godvresende mense wat opstaan ​​vir die verlorenes en die uitgeworpenes bedien.

“Is dít die vas wat Ek verkies, die dag as die mens sy siel gaan kwel: dat hy sy hoof buig soos ‘n biesie en sak en as uitsprei om sy bed te wees? Noem jy dit vas en ‘n dag wat die Here welgevallig is?

“Hy het uit die hoogte sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, Hy het my uit groot waters getrek. Hy het my verlos van my magtige vyand en van my haters, omdat hulle te sterk was vir my. Hulle het my oorval op die dag van my nood; maar die Here was my steun. En Hy het my uitgelei in die ruimte; Hy het my gered, omdat Hy behae in my gehad het” (Psalm 18:17-20).

Dit is altyd goed om ‘n stap van geloof te neem wanneer ons ons vertroue in Christus stel. Hierdie soort geloof moet toegejuig word. Tog wys die Bybel ons dat daar ‘n groot gevaar is as ons nie die eerste stap met groter geloof opvolg nie.

“Die dief kom net om te steel en te slag en te verwoes. Ek het gekom, dat hulle lewe en oorvloed kan hê” (Johannes 10:10).

Die meeste Christene weet wat die Bybel sê oor God se groot liefde vir sy kinders, maar baie mense het nog nooit geleer om daardie liefde toe te eien nie, selfs na jare van getrou saam met Jesus lewe. Daar is toegewyde dienaars van God wat nog nooit die heerlike ervaring en voordele daarvan geniet het om die Vader se liefde te ken nie – en niks maak God meer hartseer nie.

Niemand kan al Christus se teen goedertierenheid en die veelvuldige seëninge van sy gestorte bloed tel nie. Maar laat ons in die besonder op een oorwinning fokus: die vergifnis van alle vorige sonde.

“Maar as ons in die lig wandel soos Hy in die lig is, dan het ons gemeenskap met mekaar; en die bloed van Jesus Christus, sy Seun, reinig ons van alle sonde ... As ons ons sondes bely, Hy is getrou en regverdig om ons die sondes te vergewe en ons van alle ongeregtigheid te reinig” (1 Johannes 1:7,9).

Die Israeliete het gekreun onder die juk van slawerny en hulle hulpgeroep het opgestyg na hulle Vader in die hemel. God se antwoord op hulle behoort ons geloof op te bou en ons vertroue in Hom te versterk: “En God het hulle gekerm gehoor, en God het gedink” (Exodus 2:24). Die woord “onthou” beteken hier dat God op die punt was om die werklikheid van sy beloftes in hulle lewens na vore te bring en sy begeertes vir hulle sou openbaar word. “En God het die kinders van Israel aangesien, en God het hulle geken” (2:25).

George Müller (1805-1898) was ‘n evangelis en direkteur van ‘n weeshuis in Engeland. Hy was ‘n man met groot geloof en op die vraag hoe hy soveel met so min hulpbronne kon bereik, het hy geantwoord: “Geloof werk nie in die realm van die moontlike nie. Daar is geen eer vir God in dit wat menslik moontlik is nie. Geloof begin waar die mens se krag eindig.” Ons samelewing is versot op onmiddellike bevrediging. Ons wil nie op iets wag nie en baie Amerikaners bevind hul in skuld omdat hulle dink dat hulle die nuutste motor, huis of toestel nodig het – nou dadelik!