God aanvaar nie teësinnige diens van enigiemand nie. “En wat julle ook al doen, doen dit van harte soos vir die Here en nie vir mense nie” (Kolossense 3:23). “Van harte” beteken met jou hele hart, al jou krag, alles wat binne jou is.

Paulus skryf: “Laat elkeen gee soos hy hom in sy hart voorneem, nie met droefheid of uit dwang nie; want God het 'n blymoedige gewer lief” (2 Korinthiërs 9:7). Die apostel maak 'n dubbele toepassing van hierdie saak van gee; dit het te doen met ons finansiële offerhande en die gee van ons lewens aan God se werk.

Die Gees van Christus woon in ons, en die krag van God werk deur ons, selfs in ons versoekings. Ons weet dit omdat die Bybel dit duidelik stel: “Geen versoeking het julle aangegryp behalwe ‘n menslike nie; maar God is getrou, wat nie sal toelaat dat julle bo julle kragte versoek word nie; maar Hy sal saam met die versoeking ook die uitkoms gee, sodat julle dit sal kan verdra” (1 Korinthiërs 10:13, AFR53).

Ek hou van wat Paulus hier sê, dat God die uitkoms sal gee.

‘n Baie belangrike gedeelte van die Bybel wat lesers dikwels verwar is: “En Jesus het uitgegaan en van die tempel vertrek, en sy dissipels het nader gekom om Hom die geboue van die tempel te wys. En Jesus sê vir hulle: Sien julle al hierdie dinge? Voorwaar Ek sê vir julle, daar sal hier sekerlik nie een klip op die ander gelaat word, wat nie afgebreek sal word nie. En toe Hy op die Olyfberg gaan sit het, kom die dissipels alleen na Hom en sê: Vertel ons, wanneer sal hierdie dinge wees, en wat is die teken van u koms en van die voleinding van die wêreld?

Wanneer God ons roep vir ‘n spesifieke werk, het Hy reeds voorsiening gemaak vir alles wat ons nodig het om dit te bewerkstellig. “En God het mag om alle genade oorvloedig oor julle te laat wees, sodat julle altyd in alle opsigte volop kan hê en oorvloedig kan wees tot elke goeie werk” (2 Korinthiërs 9:8, AFR53).

Onlangs het ek tot God gaan bid terwyl ek baie swaarmoedig en oorlaai was met baie sorge. Ek het my saak voor Hom begin bepleit: “O, Here, ek was nog nooit so moeg in my hele lewe nie. Ek kan skaars voortgaan.” Ek was so moeg dat ek letterlik in trane uitgebars het. Terwyl ek gelê en ween het, het ek gedink: “My trane sal sekerlik die hart van God aanraak.”

Jy moet leer om jou eie stryd te stry as jy ‘n volwasse gelowige wil word. Jy kan nie altyd van iemand anders afhanklik wees vir jou verlossing nie. Miskien het jy ‘n gebedstryder vriend vir wie jy kan skakel en sê: “Ek het ‘n stryd wat voor my lê. Sal jy vir my bid? Ek weet jy het krag by God!”

Dit is skriftuurlik, maar dit is nie God se volmaakte wil vir jou nie. God wil hê jy moet ‘n kryger word. Hy wil hê jy moet die duiwel kan teëstaan.

Met die bespreking wat in die kerk aangaan oor geestelike oorlogvoering, het Christene nog steeds nie geleer hoe om die vyand teë te staan nie. Ons is maklike prooi vir die duiwel!

Ek glo nie dat elke onheil wat ‘n Christen beleef van die duiwel af kom nie. Ons beskuldig hom vir baie van ons eie roekeloosheid, ongehoorsaamheid en luiheid. Dit is maklik om die duiwel vir ons dwaasheid te blameer. Op daardie manier, hoef ons dit nie te hanteer nie. Daar is egter ‘n werklike duiwel teenwoordig in die wêreld vandag, en hy is besig om te werk.

Ek het grootgeword in ‘n Pinksterkerk waar die predikant elke Sondag ons koppe gewas het oor verskeie sondes wat ons óf gedoen het, óf aan gedink het óf binnekort sou doen. Hy het ons geleer dat elke keer wanneer jy sondig, verloor jy jou saligheid; daarom moes jy na die altaar kom en jou lewe weer vir Jesus gee.

Dit word die verkondiging van die wet genoem, en dit was vol moets. Jy moet. Jy moet dit doen. Jy moet dat doen. Jy moenie dit doen nie. Jy moenie dat doen nie.

Een jaar, het ons ‘n Pinksteruitreik gehad. Ons het drie dienste gehad en rye was reg rondom die gebou; dit was ‘n lang dag. Na die tyd, het ek op die rand van die verhoog by die kansel gesit terwyl mense by die altaar bedien was. Ek het opgekyk en hierdie ou wat sleg gelyk het met ‘n keps in sy hande gesien. Hy het gelyk na 50; hy was eintlik 32. Hy het my ‘n skaapagtige kyk gegee soos “Kan ek nader aan jou kom?”

Jy het seker al gehoor van die gebed van geloof. Ek glo daar is ‘n spieëlbeeld van hierdie gebed, ‘n gebed wat gebaseer is op vlees. Ek noem dit die gebed van ongeloof.

Die Here het hierdie woorde teenoor Moses gespreek: “Toe vra die Here vir Moses: Wat roep jy na My?” (Exodus 14:15, AFR53). In Hebreeus sou hierdie vers iets soos die volgende gelees het: “Waarom skreeu julle op My? Waarom pleit julle so hard in my ore?”